تاریخچه شیرینی کنله (Canelé)

این شیرینی های خوشمزه کوچک و خامه ای که در ابتدا کانل بوردلاز نامیده می شد، پخت بسیار زمان بری دارند و پخت آنها به مهارت های زیادی نیاز دارد و بسیارخوشمزه است. شیرینی کنله، همانند بیشتر شیرینی های کلاسیک فرانسوی (و به طور کلی همه غذاها)، دارای تاریخچه  متنوعی هستند و مانند اکثر دستور العمل ها و غذاهای عالی از فرانسه، در طی نسل ها، تغییر نکرده اند. دستور العمل های اصیل و اصلی غذاها کاملا حفظ شده اند، این شیرینی کنله به طور کلاسیک در قالبهای مس شده پخته می شود، که هویت اصلی به شیرینی canelé را میدهند.

نام canelé از کلمه فرانسوی "flutes" گرفته شده است. طبق کتاب های آشپزی، قدمت canele Bordelaise می تواند بین قرن 15 و 18 باشد و بیشتر کتاب های تاریخ موافق این موضوع هستند که این شیرینی در اطراف مناطق شراب سازی بوردو در جنوب فرانسه تولید شده است. شراب سازان از سفیده تخم مرغ برای شفاف سازی شراب استفاده می کردند و زرده تخم مرغ اضافی را به راهبه ها می دادند تا برای کودکان فقیر غذا تهیه کنند. با افزودن چند ماده دیگر، شیرینی canelé متولد شد.

شیرینی کنله چیست؟

کَنِله (Canelé) شیرینی فرانسوی کوچکی است که از شهر بوردو سرچشمه می‌گیرد. لایه‌ی رویی این شیرینی، سفت و غلیظ است و مزه‌ی کاراملی می‌دهد و هر چه به مرکز آن نزدیک‌تر می‌شوید، مزه‌ی وانیل نرم و دل‌چسب آن بیشتر خودنمایی می‌کند. شیرینی کَنِله بیشتر به عنوان اسنک صرف می‌شود، یا آن را به عنوان دسر به همراه کرِم شانتی و چای می‌خورند.

مانند اکثر مواد شیرینی پزی عالی، مواد اولیه نسبتاً ساده ای دارد  ولی  تکنیک و نحوه اجرای آن کلیدی و مهم  است. زرده تخم مرغ، آرد، کره، نمک و شیر به ترتیب بسیار خاص با هم مخلوط می شوند و یک شب باقی می مانند تا آرد بتواند شیر را جذب کرده و قبل از پخت هیدراته شود.

این دستورالعمل به صورت طبیعی و با افزودن عرق نیشکر و وانیل به آن، اجزای اصلی این شیرینی را تشکیل میدهند. در این بازه زمانی بسیاری از انقلاب ها و نبردها اتفاق افتاده است.

این جنگ ها عدم وجود تاریخ دقیق تر را توضیح می دهد (زیرا بسیاری از کتاب ها نابود شده اند)، اما به نظر می رسد که این کیک ها، بارها در منطقه بوردو آمده و رفته اند، تا حدود سال 1985 که گروهی از patissiers '(به طور دقیق 1988) برای محافظت از دستور العمل ها و استاندارد کیک ها، گرد هم آمدند و آنها را به مالکیت بوردو تبدیل کردند. این آشپزها سوگند یاد کردند که این استاندارد را رعایت کنند و از یک دستورالعمل مخفی استفاده کنند، که در یک اطاق نگهداری میشد و امیدوارند به نسل های بعدی منتقل شود.

تنوع اصلی در میان شیرینی کانله، می تواند رنگ حاصل از پخت آن باشد. آشپزهای شیرینی مانند پیری هرمی (Pierre Herme) ادعا کرده اند که یک شیرینی کانله باید سیاه باشد تا از آن طعم تلخ شیرین و بافت ترد احساس شود. 
متغیرهای زیادی هنگام پخت شیرینی وجود دارد، از روش مخلوط کردن خمیر، تا مدت زمان استراحت، تا آنچه که برای چربی قالب استفاده می کنید.  
کلاسیک ترین روش پخت شیرینی کانله استفاده از موم و کره است که از چسبیدن خمیر جلوگیری میکند و پس از آن زیبایی به آن می بخشد.

لطفا به این مقاله امتیاز دهید: