سرگذشت حیرت آور پای سیب

سرگذشت حیرت آور و غیرآمریکایی پای سیب

وقتی حرف از آمریکا میشود همه‌ی ما بی اختیار به یاد میکی موس، کوکا کولا و کامیون های فورد می افتیم.
مسلما یکی از شاخص‌ترین خوراکی‌های این کشور پای سیب است، این کیک سال‌هاست در مراسم باربیکوی چهارم جولای و اعیاد شکرگزاری سرو می‌شود. اما گول نخورید. پای سیب انقدر که همه فکر می‌کنند آمریکایی نیست. حتی خود سیب هم در اصل برای آمریکا نیست و پرورش آن از زمان ورود مهاجران اروپایی در این کشور آغاز شد. حتما می‌پرسید دارچین و جوز هندی چطور؟ آن ها هم از مناطقی دور مثل سری لانکا و اندونزی به این کشور آمده اند.
 

اصالت پای سیب

پای سیب در اصل دسری انگلیسی است، جایی که این کیک تحت تاثیر آشپزی فرانسوی، هلندی، امپراتوری عثمانی در اوایل دهه ی 90 قرن 14 میلادی به وجود آمد.
در واقع پای سیب توسط مهاجران به این مستعمرات آورده شد و خیلی سریع مورد پسند قرار گرفت. در اولین کتاب آشپزی آمریکا که در سال 1796 توسط آملیا سیمونز نوشته شده است، دو دستور تهیه دسر میوه ای وجود دارد.
در قرن های 18 و 19 میلادی پخت پای سیب جزئی از آشپزی آمریکایی بود. اما تا قبل از اینکه در قرن 20 ام میلادی در تبلیغات، اخبار و دو جنگ جهانی این خوراک به یک نماد ملی تبدیل شود، هیچ ارتباطی بین پای سیب و هویت فرهنگی این کشور نداشت.

اگرچه ریشه‌ی عبارت مثل پای سیب آمریکایی مشخص نیست اما در سال 1928 مقاله نیویورک تایمز از آن برای توصیف توانایی های خانه داری بانوی اول لو هنری هوور استفاده کرد و در جنگ جهانی دوم این دسر به نمادی از عشق زنان در گرما بخشی به خانه تبدیل شد  و سربازان با افتخار اعلام می کردند که برای " مادر و پای سیب" می جنگند.
جدا از نمادگرایی، پای سیب واقعا بیانگر آمریکاست اما نه به دلیلی که اکثر مردم فکر می کنند. پای سیب آمریکایی است زیرا نشان می دهد، چطور میشود فرهنگ کل دنیا کنارهم جمع شوند و چیزی جدید و در مجموع فوق العاده ایجاد شود.

همانطور که جان لندورف از انجمن پای سیب آمریکا می گوید: « وقتی ما می گوییم چیزی مثل پای سیب آمریکایی است در واقع منظور چیزی است که از یک کشور دیگر آمده اما به یک تجربه ی آمریکایی واضح تبدیل شده است.»

لطفا به این مقاله امتیاز دهید: